دوست دارم که بپوشی رخ همچون قمرت           تا چو خورشید نبینند به هر بام و درت

جرم بیگانه نباشد که تو خود صورت خویش                 گر در آیینه ببینی برود دل ز برت

بارها گفته‌ام این روی به هر کس منمای                      تا تأمل نکند دیده هر بی بصرت

آن چنان سخت نیاید سر من گر برود                          نازنینا که پریشانی مویی ز سرت

غم آن نیست که بر خاک نشیند سعدی               زحمت خویش نمی‌خواهد بر رهگذرت